ดูเหมือนว่ายิ่งปล่อยไว้นาน อาจจะยิ่งทำให้กลายเป็นปัญหายืดเยื้อจนเกินเยียวยา สำหรับเรื่องของเมียนมาร์กับชนกลุ่มน้อย ชาวอิสลามอย่าง โรฮีนจา ตอนนี้เริ่มลุกลามและเดือดร้อนไปยังประเทศอื่นๆ ที่อยู่ในภูมิภาคเดียวกันแล้ว หลังจากทางเมียนมาร์ได้ทำการยึดพื้นที่ ทำให้กลุ่มชนกลุ่มน้อยนี้ ตัดสินใจลอยคออยู่กลางทะเลเป็นระยะเวลาหลายเดือน เพื่อเดินทางไปยังประเทศที่ 3 ซึ่งจริงๆ ปัญหาน่าจะจบที่ว่ามีสักประเทศตัดสินใจรับกลุ่มผู้ลี้ภัยกลุ่มนี้มาไว้ในการดูแลของประเทศตน แต่สำหรับโรฮีนยานั้น การรับเข้ามาในประเทศ อาจทำให้เกิดปัญหาได้ เนื่องจากจำนวนผู้ลี้ภัยเรือนแสนนั้น ต้องใช้งบประมาณ พื้นที่ในการดูแลอย่างมหาศาลทีเดียว ทำให้หลายๆ ประเทศนอกจากจะไม่รับแล้ว ยังไปกดดันอีกว่าให้รับคนกลุ่มนี้กลับเข้าประเทศของตนซะ จะได้จบๆ ไป และในขณะที่ทุกคนเอาแต่ผลักภาระและต่อว่าเมียนมาร์ สิ่งที่บังกลาเทศทำกลับต่างออกไป เพราะบังกลาเทศตัดสินใจรับคนกลุ่มนี้เอาไว้ในประเทศของตนเองก่อน และหากตกลงกับเมียนมาร์ได้ จึงจะทำการส่งคืนสู่บ้านเกิด แน่นอนว่าการตัดสินใจเช่นนี้ เท่ากับว่าตอนนี้ภาระหนักจริงๆ อยู่ที่บังกลาเทศ เพราะต้องหางบประมาณจากที่ต่างๆ เพื่อมาดูแลผู้ลี้ภัยแล้วไหนจะคนในประเทศตนเองอีก ถึงแม้ว่าในขณะนี้บังกลาเทศอาจจะยังไหวแต่เชื่อว่าอีกไม่นานมีปัญหาแน่ๆ
สหประชาชาติ จึงได้ตัดสินใจยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือโดยการจัดเวทีให้เมียนมาร์ และบังกาลเทศได้ทำการพูดคุยกัน ถึงวิธีการร่วมกันแก้ปัญหาในระยะยาว ซึ่งผลสรุปก็คือจะค่อยๆทยอยทำการรับคนกลุ่มนี้กลับเข้าสู่พื้นที่ แต่การทยอยนั้นอาจจะใช้เวลาพอสมควร และอาจไม่ทันการ สำหรับสถานการณ์ของบังกลาเทศ ที่เศรษฐกิจในประเทศไม่ค่อยดีเท่าไหร่ รวมไปถึงปัญหาโรคระบาดที่อาจเกิดได้หากรับคนต่างถิ่นเข้ามาอยู่ในประเทศของตนเองเป็นประยะเวลานานๆ และจำนวนมหาศาลขนาดนั้นน่ากลัวไปกว่านั้นก็คือ หากมีกลุ่มก่อการร้ายแฝงเข้ามากับผู้อพยพย่อมก่อให้เกิดความสูญเสีย แก้บังกลาเทศได้อย่างแน่นอน ถึงแม้ว่ามีข้อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เรื่องวิธีการรับคนกลุ่มนี้กลับเข้าประเทศ แต่หากไม่มีการกดดันก็ดูเหมือนว่าเมียนมาร์เองก็จะไม่ได้กระตือรือร้นเท่าไหร่นักกับการรับคนกลุ่มนี้ จึงทำให้ปัญหาคาราคาซังอยู่ และคาดว่าอาจจะต้องใช้ระยะเวลาอย่างน้อย 5 – 10 ปี กว่าจะจัดการกับเรื่องขัดแย้งระหว่างโรฮีนยา กับเมียนมาร์ได้และบังกลาเทศ จะได้ปลดภาระที่หนักนี้ซะที
