บังกลาเทศ ตั้งอยู่ในเอเชียใต้ ถูกโอบด้วยประเทศอินเดียทั้ง 3 ด้าน ยกเว้นพรมแดนด้านใต้ที่ติดกับอ่าวเบงกอล ส่วนตะวันออกเฉียงใต้ติดกับประเทศพม่า สำหรับชาวบังกลาเทศพวกเขาใช้ภาษา Bangla เป็นภาษาราชการและภาษาหลัก ที่ประชาชนส่วนใหญ่ใช้สื่อสารระหว่างกัน ภาษา Bangla มีรูปแบบเอกลักษณ์เป็นของตนเอง โดยผ่านการดัดแปลงมาจากภาษาสันสกฤต สำหรับภาษาสากลอย่างอังกฤษ มักใช้ในกลุ่มผู้มีการศึกษาสูงรวมทั้งใช้ในการเจรจาธุรกิจ
โดยคำทักทายในภาษาบังกลา ได้แก่ Asalamu Alaikum กับ Khoda Hafez ซึ่งเป็นคำทักทายอันได้รับอิทธิพลมาจากศาสนาอิสลาม เนื่องจากประชาชนจำนวน 83% ของชาวบังกลาเทศเป็นมุสลิม ขณะที่อีก 16% นับถือศาสนาฮินดู ด้วยเหตุนี้ขนบธรรมเนียม , ประเพณี , เพลง , การเต้นรำ รวมทั้งงานวรรณกรรมจึงมีความเป็นมุสลิมกับฮินดูสูงมาก อีกทั้งยังให้ความเคารพนับถือผู้มีชนชั้น , และอายุสูงกว่า ซึ่งมีความเหมือนกับวัฒนธรรมของมุสลิมประเทศอื่น ทำให้อำนาจในการตัดสินใจเรื่องราวต่างๆจึงยกให้เป็นหน้าที่ของผู้อาวุโสสูงสุด
การมอบของขวัญในบังกลาเทศส่วนมากจะเป็นการให้ระหว่างบุคคลใกล้ชิดในครอบครัว ภายใต้เทศกาลพิเศษต่างๆ แต่อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันนี้การให้ของขวัญวันเกิดกำลังได้รับความนิยมเพิ่มมากขึ้น ถ้าได้รับการเชิญไปยังบ้านของชาวบังกลาเทศ การให้ขนมหวาน หรือช็อกโกแลตคุณภาพดี แก่เจ้าของบ้านถือเป็นธรรมเนียมที่เหมาะสม ส่วนการให้ดอกไม้ ควรหลีกเลี่ยงดอกลีลาวดี กับ กุหลาบขาว เนื่องจากเป็นดอกไม้ที่ใช้ในงานศพของชาวบังกลาเทศ
ธรรมเนียมปฏิบัติในการเจรจาธุรกิจกับชาวบังกลาเทศ
- ธรรมเนียมการทักทายในตอนเจรจาธุรกิจ จะใช้การทักทายอย่างเป็นทางการ เช่น การจับมือทักทายเมื่อพบกันและจากลา สำหรับการทักทายสุภาพสตรี ควรพยักหน้าแทนการจับมือ ยกเว้นเธอจะยื่นมือออกมาก่อน ส่วนคำเรียกสุภาพบุรุษ คือ Bahadur และ Begum ใช้เรียกสุภาพสตรี ทั้งนี้จะเรียกพร้อมนามสกุลหรือไม่ก็ได้
- ชาวบังกลาเทศนิยมพูดคุยกับคู่สนทนาในแบบประชิดตัว ซึ่งแตกต่างจากชาวยุโรปซึ่งนิยมพูดคุยกันโดยเว้นระยะห่าง
- ธรรมเนียมการแลกนามบัตร ควรแลกนามบัตรด้วยมือขวา เมื่อรับนามบัตรมาแล้ว ควรมองนามบัตรดังกล่าวด้วยความสนใจอันเป็นการให้เกียรติคู่เจรจา
- ชาวบังกลาเทศนับถือผู้มีการศึกษาสูง เพราะฉะนั้นการใส่ข้อมูลการศึกษาไว้บนนามบัตรจะช่วยเพิ่มความน่าเชื่อถือมากขึ้น
ธรรมเนียมในการประชุม ส่วนใหญ่จะเป็นการประชุมเพื่อนำเสนอการตัดสินใจ ที่ได้เกิดขึ้นแล้วมากกว่าการประชุมเพื่อหาข้อยุติหรือตัดสินใจ โดยสุภาพบุรุษอาวุโสที่สุดมักเป็นผู้นำการประชุม ผู้เข้าร่วมประชุมจะต้องแสดงออกอย่างสำรวม การนำเสนอความคิดเห็น มักเรียงลำดับตามความอายุหรือ ตำแหน่งหน้าที่ ควรระมัดระวังการแสดงออกทางสีหน้าอันบอกถึงความไม่พอใจ
